لغت نامه دهخدا خشا. [ خ ُ ] ( ع اِ ) کشت سیاه و تباه. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).خشا. [ خ َ ] ( اِخ ) نام کوهی است در دیار محارب. ( از معجم البلدان ).
