جسو

لغت نامه دهخدا

جسو. [ ج َس ْوْ ] ( ع مص ) سخت گردیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ).

دانشنامه عمومی

جسو ( تلفظ ایتالیایی:  ؛ به معنی: «گچ»، از ریشۀ ( به لاتین: gypsum ) ، برگرفته از ریشۀ ( به یونانی: γύψος ) است. ) نوعی ترکیب نقاشی سفیدرنگ است که از یک پیوندهٔ مخلوط با گچ، سنگ گچ، رنگدانه یا هر ترکیب دیگری از این مواد تشکیل شده است. از جسو در آثار هنری و مجسمه سازی برای آماده کردن انواع بستر کار، مثل پنل های چوبی و کرباس، به کار می رود. این ترکیب در زمینه قرار گرفته و نقاشی یا دیگر مواد روی آن اعمال می شوند.

دانشنامه آزاد فارسی

جِسّو (gesso)
در نقاشی و طلاکاری۱، خاک سفید جذب کننده ای که از اختلاط گچ و چسب (مخلوط چسبنده) ساخته می شود. جسّو، به خصوص در نقاشی تمپرا۲، زمینۀ زیرینِ تخته و بوم است.
gildingtempera