تیمون

لغت نامه دهخدا

تیمون. [ م ُ ] ( اِخ ) لُمیزان ترُپ فیلسوف یونان قدیم در قرن پنجم پیش از میلاد مسیح. وی بر اثر مشاهده تیره بختان کشور خود و همچنین از دست دادن ثروتش مخالف نوع بشر گردید و نسبت به انسانها احساس نفرت می کرد و مورد استهزاء شاعران قرار گرفت. ( از لاروس ). رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود.، تی مون. [ ی ی ِ م ُ ] ( اِخ ) سباستین. تاریخ دان فرانسوی ( 1637-1698 م. ) است. او در تدوین گوشه نشینان پرت رویال همکاری داشت. ( از لاروس ).

دانشنامه آزاد فارسی

تیمون (Timon)
شخصیت آتنی عصر پریکلس۱. مردم گریزی اش، که موضوع نوشته های نویسندگان دورۀ باستان بود و شکسپیر۲ نیز دربارۀ آن نمایش نامه ای نوشت، او را بدآوازه کرد.
PericlesShakespeare
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم