تیره چهر

لغت نامه دهخدا

تیره چهر. [ رَ / رِ چ ِ ] ( ص مرکب ) مخفف تیره چهره. سیه روی. سیاه و تاریک :
تو گفتی که اندر شب تیره چهر
ستاره همی برفشاند سپهر.فردوسی.رجوع به ماده بعد و تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم