تیره بختی

لغت نامه دهخدا

تیره بختی. [ رِ / رَ ب َ ] ( حامص مرکب ) بدبختی. تیره روزی. سیه روزی. شقاوت :
کجا کاهلی تیره بختی بود
به او بر همی رنج و سختی بود.فردوسی.رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

بدبختی سیاه بختی .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم