تهی مغز

لغت نامه دهخدا

تهی مغز. [ ت َ / ت ِ / ت ُ م َ ] ( ص مرکب ) کم خرد. بی خرد. نادان. احمق. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). بی مغز و نادان و بی هوش. ( ناظم الاطباء ). کنایه از احمق و بی خرد. ( آنندراج ) :
بدو گفت موبد کانوشه بدی
تهی مغز را فر و توشه بدی.فردوسی.تاجم سر پرمغز را ولیکن
مرپای تهی مغز را عقالم.ناصرخسرو.به که تهی مغز و خراب ایستی
تا چو کدو بر سر آب ایستی.نظامی.آن تهی مغز را چه علم و خبر
که بر او هیزم است یا دفتر.سعدی.رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

کم خرد بی خرد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم