لغت نامه دهخدا ( تغرة ) تغرة.[ ت َ غ ِرْ رَ ] ( ع مص ) در خطر و هلاک افکندن خود را.( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تغریر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). و رجوع به تقریر شود.
