بی طهور

لغت نامه دهخدا

بی طهور. [ طَ ] ( ص مرکب ) ناپاک. بی طهارت :
غره مشو بدانکه ترا طاهر است نام
طاهر نباشد آنکه پلید است و بی طهور.ناصرخسرو.رجوع به طهور شود.

فرهنگ فارسی

ناپاک ٠ بی طهارت

گزارش محتوای نامناسب

فال گیر

بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم

فال تاروت

فال نوستراداموس

فال زندگی