( باینة ) باینة. [ ی ِ ن َ ] ( ع ص ، اِ ) بائنة. بائن. کمان نرم که زه آن نهایت دور باشد. ( آنندراج ). || چاه فراخ و ژرف. ( از آنندراج ) ( از منتهی الارب ). ج ، بوائن. و رجوع به باین شود. || طلاقی که رجعت در آن درست نباشد. و هی فاعلة بمعنی مفعوله. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). و رجوع به باین شود.
