باکار

لغت نامه دهخدا

باکار. ( ص مرکب ) ( از: با+ کار ) دارای کار. مشتغَل. مشتغِل. ( منتهی الارب ). مقابل بی کار. ( ناظم الاطباء ). در تداول عوام ، شاغل مقامی یا منصبی. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به کار شود.

فرهنگ فارسی

دارای کار

دانشنامه عمومی

باکار ( به کرواتی: Bakar ) شهری در ایالت پریمریه - گرسکی کتار کشور کرواسی است که جمعیت آن در سال ۲۰۱۱ میلادی ۶٬۷۵۰ نفر بوده است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال عشق فال عشق فال تاروت فال تاروت فال عشقی فال عشقی فال لنورماند فال لنورماند