گوهرین، صادق (۱۲۹۳ـ۱۳۷۴ش) مصحح، پژوهشگر و ادیب ایرانی. پس از فراگیری صرف و نحو در مدارس قدیم، در کالج امریکایی تهران تحصیل کرد و از دانشگاه تهران در رشتۀ ادبیات فارسی و فلسفه لیسانس گرفت. در ۱۳۱۹ش به تدریس ادبیات، فلسفه و روان شناسی در دبیرستان های تهران پرداخت و در ۱۳۳۱ش با نگارش رسالۀ خود با نام تحقیق در لغات مثنوی در رشتۀ ادبیات فارسی دکتری گرفت. از آثار اوست: حجّة الحق ابوعلی سینا (۱۳۳۱ش)؛ شرح اصطلاحات تصوف (۱۳۶۸ش)؛ فرهنگ لغات و تعبیرات مثنوی در ۹ جلد (۱۳۶۲ش)؛ تصحیح اسرارنامۀ عطار (۱۳۳۸ش)؛ تصحیح منطق الطیر (۱۳۴۲ش).
دانشنامه اسلامی
[ویکی نور] «سید صادق گوهرین» ادیب و پژوهشگر برجسته عرفان اسلامی، در سال 1293ش به دنیا آمد. محل تولد وی معلوم نیست. وی در اوان نوجوانی، در مدرسه های علمیه، به روش سنتی، به تحصیل صرف و نحو عربی پرداخت. سپس وارد دوره های ابتدایی و متوسطه گردید و در رشته های ادبیات فارسی و فلسفه از دانشسرای عالی لیسانس گرفت. وی از آن پس، ضمن تدریس در دبیرستان ها، در دوره دکترای ادبیات فارسی، به ادامه تحصیل پرداخت و در مقطع دکترا، کتاب «فرهنگ لغات و تعبیرات مثنوی» در 9 جلد را به عنوان پایان نامه، به نگارش درآورد. وی در این رساله، که شاید مهم ترین و مفصل ترین اثر او به حساب آید، به ترتیب الفبا، لغات، اصطلاحات، تعبیرات عرفانی، مَجازات، اصطلاحات نجومی، طبی، قرآنی و حدیثی و... را که در مثنوی معنوی مولوی آمده اند، شرح کرده و هر ترکیب را در محل دقیق آن بیان داشته است. وی بیشتر ایام عمر خود را صرف تدریس دروس ادبی و عرفانی و نیز تربیت دانشجویان این دو مقوله معرفتی کرد و شاگردان فراوانی پرورش داد. سرانجام مرغ جان این وارسته مرد عرصه عرفان و ادب، پس از عمری تکاپو، در ششم آذر 1374، در 81 سالگی، از قفس تن به درآمد و به سوی هستی مطلق پرواز کرد.
