لغت نامه دهخدا
درین بهار چو پروانه و چو بلبل سوخت
گل چراغ و گل آتشی هزاران را.خواجه آصفی ( از آنندراج ).و از این بیت عبداﷲ وحدت قمی مستفاد میشود که گل آتشی سرخ نیمرنگ است که در عرف هند سداگلاب خوانندو او همیشه بشکفد و به صورت گل گلاب باشد. ( آنندراج ) :
وفا و شرم مجو از بتی که رخ افروخت
که لاله عطر وگل آتشی گلاب ندارد.( از آنندراج ).
