لغت نامه دهخدا کوتاه گردن. [ گ َ دَ ] ( ص مرکب ) آنکه گردن وی دراز نباشد. ( ناظم الاطباء ). آنکه گردن کوتاه دارد. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ): رجل هنیع؛ مرد کج قامت یا پست و کوتاه گردن. ( منتهی الارب ).
