چوب زن

لغت نامه دهخدا

چوب زن. [ زَ ] ( نف مرکب ) چوب زننده. ضربه واردکننده با چوب :
که تابر ما زمانه چوب زن بود
فلک چوبک زن چوبینه تن بود.نظامی. || فراش :
قیصر شرابدارت و چیپال چوبزن
خاقان رکابدارت وفغفور پرده دار.منوچهری.

فرهنگ عمید

آن که با چوب به کسی یا چیزی بزند، چوب زننده.

فرهنگ فارسی

چوب زننده ٠ یا فراش ٠