چارپاره زن

لغت نامه دهخدا

چارپاره زن. [ رَ / رِ زَ ] ( نف مرکب ) کسی که چارپاره زند و چارپاره زدن داند.
نوازنده ساز مخصوص که چارپاره نام دارد :
لاجرم شاید اربه رسته بید
زنگی چارپاره زن شد سار.خاقانی.سار به شاخسار بر، زنگی چارپاره زن
خنده زنان چو زنگیان ، ابر ز روی اغبری.خاقانی.