پیاده گرد

لغت نامه دهخدا

پیاده گرد. [ دَ / دِ گ َ] ( اِ مرکب ) پیاده رو. قسمتی از جانب کوی یا خیابان یا کوچه یا راه که ستور و ارابه و دیگر وسایط نقلیه از آن نگذرد و مخصوص پیادگان باشد. مقابل سواره رو.

فرهنگ فارسی

( اسم ) پیاده رو

فرهنگستان زبان و ادب

{hiker} [گردشگری و جهانگردی] گردشگری که در مسیرهای روستایی یا مناطق کوهستانی پیاده گَردی می کند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال لنورماند فال لنورماند فال احساس فال احساس فال کارت فال کارت