لغت نامه دهخدا پهلو خوردن. [ پ َ خوَر / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) صدمه خوردن در پهلو و بدن. ( غیاث ) ( آنندراج ) : ز موج لاله از پی خورده پهلوبود راهش بصد باریکی مو.ملاطغرا.
