دانشنامه اسلامی
از دوران کودکی او اطلاع دقیقی در دست نیست و تا قبل از هجرت به سامرا گمنام و ناشناخته بوده است، اما پس از حضور در درس میرزای شیرازی معروف (متوفای 1312 قمری) و نوشتن تقریرات درس ایشان به تدریج در بین علما و فضلا شهرت پیدا کرده و در زمرۀ اعاظم شاگردان میرزای شیرازی محسوب می شود.
او در زمان حیات استادش به نجف اشرف برمی گردد و در آنجا به تدریس و تألیف و امامت جماعات و دیگر وظایف شرعی مشغول می شود.
اولین کسی که عظمت علمی او را در آن شهر درک می کند، شیخ احمد بن صاحب جواهر بوده که مشهور و معروف به تیزهوشی و زیرکی بوده است. او پس از شناختن مقام علمی این مرد بزرگ به تبلیغ علمی او می پردازد به طوری که آل صاحب جواهر در زمان حیات و پس از حیات شیخ احمد در درس آقا رضا شرکت می کرده اند.
شیخ احمد در رابطه با حضور آل صاحب جواهر در درس این چنین می گفته که: «إنّی أراعی آل صاحب جواهر».
