لغت نامه دهخدا نکوگوهر. [ ن ِ گ َ / گُو هََ ] ( ص مرکب ) نژاده. خوش طینت. نیکونژاد : با نکوگوهران نکو می کردقهر بدگوهران هم او می کرد.نظامی.
