نظر بلندی

لغت نامه دهخدا

نظربلندی. [ ن َ ظَ ب ُ ل َ ] ( حامص مرکب ) بلندهمتی. مقابل کوته نظری. صفت نظربلند.

دارای طبع غنی بودن سعه صدر مقابل نظر تنگی تنگ نظری .