لغت نامه دهخدا ناخوش زبان. [ خوَش ْ / خُش ْ زَ ] ( ص مرکب ) بدزبان. خشن گفتار. که سخن تلخ و درشت گوید. که زخم زبان زند : بمن بر شده لشکری دیده بان همه خارج آهنگ ناخوش زبان.نظامی.
