لغت نامه دهخدا ملک شکار. [ م َ ل ِ ش ِ ] ( ص مرکب ) شکار کننده ملک. که شاهان رااز پای درآورد. که شاهان را مغلوب کند : میربزرگ نامی ، گرد گران سلیحی شیر ملک شکاری ، شاه جهان گشایی.فرخی.
