مقلوب گر

لغت نامه دهخدا

مقلوب گر. [ م َ گ َ ] ( ص مرکب ) وارونه کار. ( فرهنگ نوادر لغات کلیات شمس چ فروزانفر ) :
در صورت مات برد می بخشد
مقلوب گری چو او که را دیدی.مولوی ( کلیات شمس ایضاً ).