دانشنامه اسلامی
حاج محمّدحسن کرباسی (کلباسی) بن حاج محمّدقاسم، از اجلّه زهاد و عُبّاد ساکن اصفهان. او جدّ اعلای خاندان کلباسی در اصفهان، خراسان و نجف اشرف است. درباره او گفته شده است که: «حاجی کلباسی (حاج محمّدابراهیم) حسنه ای است از حسنات حاج محمّدحسن. و در اجازه ای که میرزای قمی جهت حاجی کلباسی نوشته، درباره، او گوید: العالم العامل العابد الباذل المبرور المغفور الحاج محمّدحسن الشهیر بالکرباسی» و این القاب بهترین معرّف آن جناب است.
پدر و فرزندان
او با آقامحمّد بیدآبادی مصادقت و رفاقت صمیمانه داشته و در هنگام نزع قیومت فرزندش محمّدابراهیم را به او سپرده است. او علاوه بر این پسر دو فرزند دیگر به نام ملّامحمّدقاسم و ملّامحمّدجعفر داشته که ظاهراً در اصفهان ساکن بوده و در این شهر وفات یافته اند. پدرش حاج محمّدقاسم نیز از اخیار بوده و ظاهراً در خراسان وفات یافته است.
وفات
حاج محمّدحسن در سال ۱۱۹۰ق وفات یافته و در شمال مقبره ملّااسماعیل خواجوئی واقع در تخت فولاد اصفهان مدفون شد. هاتف اصفهانی که معاصر اوست مرثیه ای سروده که در دیوان او به طبع رسیده است که برخی از ابیات آن چنین است: هزار افسوس کز بیداد گردون• • • • • ز دنیا قدوه اهل یقین رفتامام و مقتدای اهل دین شد• • • • • سر و سرحلقه اهل یقین رفتبا تاریخش رقم زد کلک «هاتف» • • • • • ز دنیا پیشوای اهل دین رفت
مهدوی، سیدمصلح الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۵۲.
...
