لغت نامه دهخدا مبارک داشتن. [ م ُ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) پسندیدن. دوست داشتن : ایشان آنجا بدان سبب ماند که زمین داور را مبارک داشتی. ( تاریخ بیهقی ).
