فین فین

لغت نامه دهخدا

فین فین. ( اِ صوت ) فین. نفس به تندی گرفتن. ( آنندراج ). رجوع به فین ( اِ صوت ) شود.
- فین فین کردن . رجوع به این ماده شود.

فرهنگ معین

(اِصت . ) صدای مقطع بیرون راندن ها هوا از سوراخ بینی .

فرهنگ فارسی

فین نفس به تندی گرفتن . فین فین کردن .