دانشنامه اسلامی
از احکام عنوان یاد شده به مناسبت در باب تجارت سخن گفته اند.
تعریف
غیبت عبارت است از عیب گویی از کسی در غیاب او به قصد نکوهش و سرزنش . مقصود از عیب گویی اعم از بیان عیب به زبان ، اشاره ، کنایه ، نوشتن و دیگر شیوه های انتقال مفاهیم است. در عیب نیز تفاوتی میان تعلّق آن به بدن ، نسب ، اخلاق ، رفتار ، گفتار، دین ، دنیا ، بلکه لباس ، خانه و مانند آنها نیست.
← عیب گویی
برخی، کراهت داشتن را شرط تحقق غیبت ندانسته و عیب گویی، حتی در صورت عدم کراهتِ صاحب عیب را مصداق غیبت دانسته اند. شرط دیگر تحقق غیبت، وجود عیب در غیبت شونده است و در صورت عدم وجود عیب، عیب گویی مصداق بهتان خواهد بود. همچنین بازگو کردن عیب آشکار ؛ خواه برای عموم مردم، مانند نابینایی و لنگی و یا برای شنونده، در صورتی که بازگو کننده قصد مذمت و نکوهش نداشته باشد، غیبت به شمار نمی رود؛ اما اگر چنین عیبی به قصد سرزنش دارنده آن بازگو شود، از این حیث که اذیت مؤمن و اهانت به او می باشد، حرام است؛ لیکن در اینکه مصداق غیبت به شمار می رود یا نه، اختلاف است.
حکم فقهی
...
