عبادی مظفر بن اردشیر

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] «قطب الدین ابوالمظفر منصور بن اردشیر عبادی مروزی»، ملقب به امیر و معروف به امیر قطب الدین یا قطب عبادی (491-547ق) و مشهور به واعظ، فقیه و محدث، در روستای سنج عباد، از قراء مرو، به دنیا آمد و بدین جهت به عبادی مشهور شد.
وی از نصر الله خُشنامی و عبدالغفار شیروی و عده ای دیگر حدیث شنید. او از طرف سلطان سنجر به بغداد رفت و مدت سه سال در جامع قصر و در دارالسلطنه به وعظ پرداخت و مردم بر گردش ازدحام می نمودند. او در جامع قصر املاءِ حدیث می کرد. ابن اخضر و حمزة بن قبیطی و محمدبن مکرم از وی حدیث روایت کرده اند. نیکوئی و حسن وعظ وی ضرب المثل بود. ابن جوزی گوید که او زیبا کلام بود و از مواعظ او مجلداتی گردآوری کرده اند.
ابوسعید سمعانی گوید که از او رساله ای در «شرب الخمر» دیده است. همچنین مناقب الصوفیة و صوفی نامه از وی می باشد.
عبادی در عسکر مکرم خوزستان درگذشت.
مناقب الصوفیه / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده
صوفی نامه التضقیة فی احوال المتصوفة / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم