دانشنامه اسلامی
این لفظ در قرآن یک بار و به عنوان وصف خدا آمده است. چنان که می فرماید:
(إِنَّ اللّهَ عالِمُ غَیْبِ السَّماواتِوَالأَرضِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُور). (سوره فاطر/38)
«خدا آگاه از پنهان های آسمانها و زمین است و او به آنچه که در سینه ها است علم دارد».
تفسیر این اسم از آنچه در اسم پیشین بیان شد، روشن گردید.
