دانشنامه اسلامی
غیاث الدین منصور دشتکی فرزند برومند سیدصدرالدین دشتکی. از اعاظم حکما به شمار می رود. گویند در بیست سالگی از علوم زمان خود فارغ گشت. در زمان شاه طهماسب مدتی صدارت عظمی داشت و بعد استعفا داد و به شیراز برگشت. مدرسه منصوریه شیراز- که هم اکنون باقی است- از تاسیسات اوست. دنباله کار پدر خود را در رد نظریات علامه دوانی گرفت و احیاناً در مناظرات حضوری آن دو شرکت می کرد. چندین کتاب فلسفی دارد از قبیل اثبات الواجب، شرح هیاکل النور سهروردی، حاشیه بر شرح اشارات خواجه، حاشیه بر شفای بوعلی، محاکمات میان پدرش و دوانی در حواشی آن دو بر تجرید. صدرالمتالهین در الهیات اسفار از او به عنوان «سر ابیه المقدس المنصور المؤیّد من عالم ملکوت السماء، غیاث اعاظم السادات و العلماء» یاد می نماید.
صدرالمتالهین شیرازی، محمد بن ابراهیم، اسفار (چاپ سنگی)، ج۳، ص۱۸.
محمود نیریزی، شاگرد دیگر سیدصدرالدین دشتکی. گویند چند کتاب جلال الدین دوانی را شرح کرده و بر او تاخته و از استاد خویش دفاع کرده است
دوانی، علی، شرح زندگانی جلال الدین دوانی، ص۱۲۶.
قاضی کمال الدین میبدی یزدی. شهرت این شخص به واسطه شرحی است که بر هدایه اثیرالدین ابهری نوشته که به شرح هدایه میبدی معروف است، و هم شرحی بر دیوان منسوب به حضرت امیر (علیه السّلام) نوشته است که آن نیز سبب شهرتش گشته است. کتابی به فارسی به نام جام گیتی نما (آقای عبداللّه نورانی آن را تصحیح کرده اند و آماده چاپ است.) در فلسفه نوشته است.
دوانی، علی، شرح زندگانی جلال الدین دوانی، ص۱۰۸.
...
