صفت خارجی عارض

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] صفت خارجی عارض، به معنای محمول خارج از ذات موضوع و غیرلازم است.
در علم منطق، گاهی از موضوع به موصوف و از محمول به صفت تعبیر می شود، زیرا فرق بین صفت و موصوف و موضوع و محمول به ترکیب و تحلیل است؛ یعنی صفت و موصوف بعد از تحلیل به محمول و موضوع تبدیل می شود. صفت (که محمول واقع می شود) به لحاظ نسبتش با موصوف (موضوع) اقسامی پیدا می کند: ۱. موصوف (موضوع)، معنایی متحصّل و قائم به ذات خود است و صفت، خارج از ذات و ملحق به آن می شود، چه عارض بر ذات باشد؛ مانند: «الانسان ابیض» یا لازم ذات، مانند: الانسان ضحاک. ۲. موصوف، معنایی متحصّل و قائم به ذات است و صفت، جزء مقوّم ذات (محمول من صمیمه) است؛ مانند: الانسان حیوان. ۳. موصوف، معنای قائم به ذات نیست و صفت، به استقرار ذات کمک می کند بدون آنکه جزء و مقوّم ذات موصوف باشد؛ مانند: الهیولی ذو صورة (حمل ذو هو). ۴. موصوف، قائم به ذات نیست و صفت، مقوّم و جزء ذات آن است؛ مانند: الجوهر جسم. ۵. موصوف، قائم به ذات نیست و صفت، خارج از ذات و ملحق به آن می شود، چه عارض بر ذات باشد؛ مانند: «الهیولی ابیض» یا لازم ذات؛ مانند: الجسم المطلق مستعدٌّ للحرکة و السکون و الجسم متحیّز.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منبع ذیل استفاده شده است: • ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال درخت فال درخت فال رابطه فال رابطه فال تماس فال تماس فال عشقی فال عشقی