دانشنامه اسلامی
در اصطلاح رایج عرفان نظری، اسمای جلال عبارت اند از اسمائی که از عظمت و کبریای حق تعالی حکایت می کنند و باعث خفای او می شوند یا آن که موجب منع نعمتی یا کمالی در خلق اند، نظیر متکبر، عزیز، قهّار،منتقم و در عرفان عملی بر اسمایی اطلاق می شود که تجلّی آنها باعث قبض و هیبت سالک می شود.
اسمای جمال در عرفان نظری اسمایی را گویند که باعث ظهور حق و اعطای کمالی از کمالات و نعمتی از نعمت ها بر خلق می شوند، نظیر رحیم، رزاق، لطیف و… و در عرفان عملی بر اسمایی اطلاق می شوند که تجلی آنها مایه اُنس و سُرور سالک می شود.
[ویکی فقه] صفات جمال و جلال الهی (قرآن).
...
