صبوح خوار

لغت نامه دهخدا

صبوح خوار. [ ص َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) خورنده صبوح. آنکه صبوحی خورد :
نوشین چو دم صبوح خواران
مشکین چو دهان روزه داران.خاقانی.رجوع به صبوح شود.

( صفت ) آنکه صبوحی خورد .
خورنده صبوح