دانشنامه اسلامی
صالح علیشاه گنابادی، محمدحسن
(1386-1308 ق)، صوفی، شاعر و نیکوکار. در بیدخت گناباد به دنیا آمد و نزد استادان آنجا به تحصیل ادبیات فارسی پرداخت. بعد نزد پدر و جد خود کسب فضایل صوری و معنوی نمود و مدتی نیز در اصفهان تحصیل کرد. پس از تحصیلات صوری، نزد پدر علوم معنوی و روحی را فراگرفت و به ریاضیات مشغول شد.
در 1329 ق از جانب پدر به صالح علیشاه ملقب گردید و پس از فوت پدر جانشین وی و قطب سلسله ی نعمت اللهی شد و در بیدخت گناباد خراسان مقیم گردید. صالح علیشاه نوه ی حاج ملا سلطان محمد، معروف به سلطان علیشاه بود.
از آثار خیریه وی: احداث قنات صالحیه و نیز آب انبار بزرگ و رختشوی خانه و غیره که به همت و مساعی وی در بیدخت ساخته شده است. از آثار قلمی وی «پندصالح»؛ «نامه های صالح» می باشند.
