لغت نامه دهخدا شکم بندگی. [ ش ِ ک َ ب َ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) حالت و صفت شکم بنده. شکم خوارگی. پرخوری. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به شکم بنده شود.
