لغت نامه دهخدا شش مسکن. [ ش َ / ش ِ م َ ک َ ] ( اِ مرکب ) صدف و آنچه در وی محتوی باشد. || کان زر. || درخت میوه دهنده. || خاری که ترنجبین بر آن بندد. ( ناظم الاطباء ).
