سپید چشمی

لغت نامه دهخدا

سپیدچشمی. [ س َ / س ِ چ َ / چ ِ ] ( حامص مرکب ) زشتی. بیحیایی و سماجت. ( آنندراج ) :
علاج حرص قلمزن برشوه نتوان کرد
سپیدچشمی نرگس به توتیا نرود.محسن تأثیر ( از آنندراج ).و رجوع به سفیدچشم و سفیدچشمی شود.