لغت نامه دهخدا سرکوچکی. [ س َ چ َ / چ ِ ] ( حامص مرکب ) فرومایگی و بیقدری و حقارت. ( غیاث ) : ولیکن نکشت آتش گرم رابه سرکوچکی داشت آزرم را.نظامی.
