معنی زه وزاد | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

زه و زاد. [ زِ هَُ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) این لغت از توابع است بمعنی زن و فرزند و اهل و عیال و نسل. ( برهان ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). خویش و فرزند. ( فرهنگ رشیدی ). بچه و فرزند و مراد از این اهل و عیال... ( غیاث ). زاد و ولد. زاد و رود. نسل. تناسل و توالد. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
خاصه بخراسان که مر شما را
آنجازه و زاد و خانمانست.ناصرخسرو ( از فرهنگ رشیدی ).