دانشنامه اسلامی
حضرت عباس (۶۱-۲۶ق)، فرزند امام علی(ع) و ام البنین؛ سردار و پرچمدار قافله امام حسین(ع) در واقعه کربلا که به ابوالفضل(ع)، قمر بنی هاشم و سَقّا شهرت دارد. عباس، نزد شیعیان از عالی مقامترین امامزادگان به شمار می آید. نزد شیعیان، روز تاسوعا (نهم محرّم) به نام ایشان معروف است و در این روز، به صورت ویژه برایش عزاداری کرده و از فضایل و محاسن او سخن می گویند.
بنابر گزارش های تاریخی، در واقعه کربلا، پس از آن که آب آشامیدنی در خیمه گاه همراهیان امام حسین(ع) کم شد، حضرت عباس یک بار در هفتم محرم موفق به آوردن آب برای خانواده و یاران امام حسین(ع) شد. یک بار دیگر در روز عاشورا او برای آوردن آب به سمت فرات رفت، اما در بازگشت، مشک آبش را با تیر زدند، دستانش را قطع، تیر بر چشمانش و شمشیر بر فرق سرش زدند و او را به شهادت رساندند. امام حسین در این هنگام گفت: «الآن انکسر ظهری و قلّت حیلتی» اکنون کمرم شکست و چاره ام اندک شد.
