لغت نامه دهخدا روزگار گرفتن. [ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) زمان بردن. طول کشیدن. وقت گرفتن : از چاشتگاه تا نماز پیشین روزگار گرفت تا همگان بگذشتند. ( تاریخ بیهقی ).
