لغت نامه دهخدا روز بی فردا. [ زِ ف َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از قیامت. ( یادداشت مؤلف ) : دل تو جفت طرب باد وز تعب شده فردتو در نشاط و طرب تا بروز بی فردا.سوزنی.
