دیو خو ی

لغت نامه دهخدا

دیوخوی. [ وْ ] ( ص مرکب ) دیوخو. دیوخصلت. آنکه دارای خلق دیوان است :
که گوید بمهراج از روی کین
ز بیغاره کای دیوخوی لعین.اسدی.|| ( اِ مرکب ) خوی دیو. خلق دیوان.