لغت نامه دهخدا خوش چشم و ابرو. [ خوَش ْ / خُش ْ چ َ / چ ِ م ُ اَ ] ( ص مرکب ) آنکه چشمان و ابروهای نیکو دارد. زیباروی. با چشمان قشنگ.
