لغت نامه دهخدا خوازه گر. [ خوا / خا زَ / زِ ] ( ص مرکب ) خواهنده. خواهشگر. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) : میرسیدش از سوی هر مهتری بهر دختر دمبدم خوازه گری.مولوی.
