خر خور

لغت نامه دهخدا

خرخور. [ خ َ ] ( ع اِ صوت ) خِرخِر. ( منتهی الارب ). رجوع به خِرخِر شود. || ( ص ، اِ ) ماده شتر بسیارشیر. ( منتهی الارب ). || مرد خوش خوراک ، خوش پوشاک ، خوش فراش. ( منتهی الارب ).
خرخور. [ خ َ خوَرْ / خُرْ ] ( ن مف مرکب ) وصف است برای چیزی بخصوص میوه ای که قابلیت خوردن خود را از دست داده است.

فرهنگ فارسی

وصف است برای چیزی بخصوص میوه ای که قابلیت خوردن خود را از دست داده است .
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال درخت فال درخت فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی فال تاروت فال تاروت فال نوستراداموس فال نوستراداموس