لغت نامه دهخدا خذخوش. [ خ ُ ] ( اِ ) آنچه از درخت می خشکد. صریف. در تاج العروس آمد: قال ابوحنیفه زعم بعض الرواة ان الصریف مایبس من الشجر مثل الضریع و هوالذی فارسیته خذخوش. ( از تاج العروس ج 6 ص 164 س 6 ).
