لغت نامه دهخدا حیل حیل. [ ح َ ح َ ] ( ع اِ صوت ، اِ مرکب ) اسم صوت است که بدان بزان را زجر کنند. ( از اقرب الموارد ). زجر است بزان را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
