معنی حکیمی قزوینی

حکیمی قزوینی

لغت نامه دهخدا

حکیمی قزوینی. [ ح َ می ِ ق َزْ ] ( اِخ ) نام شاعری از مردم قزوین است. آنگاه که مذهب شیعه بزمان شاه اسماعیل صفوی مذهب رسمی ایران گردید، جمعی که بمذهب شیعه نگرویده بودند بخارج مملکت پراکنده شدند و از جمله این حکیمی بدیار بکر هجرت کرد و بخدمت مولانا مصلح الدین لاری پیوست. و بزمان سلطان مرادخان ثالت به استانبول رفت و بدانجا بحال انزوا و اعتزال میزیست. بیت ذیل از اوست :
عاقبت در گلخن اندوه و محنت شد مقیم
دل که هر دم فکر گشت بوستانی داشتی.( از قاموس الاعلام ترکی ).