دانشنامه اسلامی
عالم امامی، نویسنده و شاعر، متخلص به کاشی. معروف به حسن کاشی. اصلش از کاشان بود اما در آمل به دنیا آمد و در آنجا نشو و نما یافت. وی از بزرگترین شعرای زمان خود بود که هیچگاه مدح شاهان نکرده و شعرهایش همگی در مدح ائمه اطهار علیهم السلام به ویژه حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام بوده است.
او از معاصرین علامه ی حلی (م 726 ق) و محقق کرکی بود و همچون آنان در نشر مذهب جعفری خدمات شایانی نمود، گفته اند که او سر منشأ نگرش شیعی معاصرش، سلطان محمد الجایتو است. وی بعد از حج و زیارت کعبه و حرم پیامبر صلی الله علیه و آله به زیارت حرم امیرالمؤمنین علیه السلام در نجف مشرف شد و در آنجا قصایدی در مدح آن حضرت سرود.
حسن کاشی در زمان سلطان محمد خدابنده (716-703 ق) به سلطانیه رفت و در همان جا درگذشت و قبرش در همان شهر می باشد. اما نزد مردم کاظمین مشهور است که قبر مجاور قبر سید مرتضی در کاظمیه متعلق به حسن کاشی آملی است. از آثارش: «الانشاء»، در ادب و حکمت و شعر؛ «هفت بند» یا «العقود السبعة»، شامل هفت قصیده در مدح امیرالمؤمنین علیه السلام که در نجف سروده است؛ «دیوان» شعر.
